finfaro

Esperanto

 Substantivo

[1] farita finon al io, definitiva ĉesigo

Ekzemploj

[1] La presistoj, kiuj [la Unuan libron] kompostis kaj pasigis tra la presilo, apenaŭ povis scii, ke, cent jarojn poste, kolektiĝos en Varsovio ses mil homoj el sepdeko da landoj por festi la finfaron de tiu simpla preseja tasko.

Derivaĵoj

[1] finofara: faranta finon al, definitive ĉesiganta: doni la finofaran baton al iu; finofara decido.

Fontoj kaj citaĵoj