Saltu al enhavo

denunci

El Vikivortaro
Tenso Estinteco Estanteco Estonteco
Indikativo denuncis denuncas denuncos
Adjektiva aktiva participo denuncinta denuncanta denunconta
Adjektiva pasiva participo denuncita denuncata denuncota
Substantiva aktiva participo denuncinto denuncanto denunconto
Substantiva pasiva participo denuncito denuncato denuncoto
Adverba aktiva participo denuncinte denuncante denunconte
Adverba pasiva participo denuncite denuncate denuncote
Moduso
Infinitivo denunci
Volativo denuncu
Kondicionalo denuncus
  1. Sciigi al estro, policano, juĝisto, aŭ al la publiko, ies kulpon aŭ krimon.
    Ĉu vi denuncis min al la instruisto?
    Iu denuncis lin pri ŝtelo.
    Ili faris denuncon antaŭ polico kontraŭ siaj najbaroj, kiuj okupiĝis pri monfalsado.
    Homoj malŝatas denuncantojn.
    Denuncisto estas homo, kiu estas pagata aŭ ŝirmata de la polico por denunci.

Tradukoj

[redakti]
Referencoj kaj literaturo
Referencoj kaj literaturo