celo

Esperanto

 Substantivo

1. Objekto, kiun oni penas trafi:

   Trafi du celojn per unu ŝtono.

   Celis paseron, trafis anseron.

   Ŝerce dirite, cele pensite.

2. Tio, kion oni penas atingi aŭ plenumi:

   La celo de ŝia vivo estas trovi riĉan edzon.

   Kiu havas malican celon, ofte perdas sian propran felon.

   Profiton celu, sed aliajn ne pelu.

   Ĉu iu povas trovi celecon en la mondo?

   Mi estas alcela homo - konscia pri mia celo.

   La diskuto estis sencela.

   Muele sencele.

Deveno

el la pola cel au la rusa цель tselj

Tradukoj

   

angla: [1] target → en germana: [1] Ziel → de neŭtra, [2] Absicht → de ina

franca: [1] cible → fr ina

Interlingvao

 Substantivo

Signifoj

[1] ĉielo