apostrofo

Esperanto

Ĉi tiu kapvorto estas registrita en la
Oficiala Aldono numero 2 (1919).

Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	apostrofo	apostrofoj
Akuzativo	apostrofon	apostrofojn

Vorterseparo

apostrof/o

Signifoj

[1] Skriba k tipografia signo (’), montranta la forigon de vokalo: la fina vokalo de la substantivo povas esti forlasata k anstataŭigata de apostrofo^[1].

[2] Samforma signo, uzata post iuj rad-oj, por distingi fremdlingvajn vortojn disde iliaj E-aj homonimoj en L.B. «bat’o», «kor’oj», ktp.

[3] ♧ beletro Parolfiguro, konsistanta en alparolo direktata, en oratoraĵo aŭ poemo, al persono mortinta aŭ forestanta, aŭ al personigaĵo; ekz. «Vi, ombro de mia kara amiko, akceptu mian funebran saluton!»^[2].

Derivaĵoj

apostrofi (tr)

1 Anstataŭigi vokalon per apostrofo: en E. oni rajtas apostrofi la a de la artikolo k la o de la substantivo.

2 Meti apostrofon en vorton: apostrofi la artikolon oni povas nur post prep-o, kiu finiĝas per vokaloZ; ĉiu povas kuraĝe uzadi ankaŭ en prozo la formon apostrofitanZ.

3 Fari paroladan apostrofon al iu aŭ io.

malapostrofo. Askia signo kun la formo de inversa apostrofo aŭ de maldekstra korno, iufoje uzata kiel malferma citilo.