abdiki

Esperanto

Tempo	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	abdikis	abdikas	abdikos
Adjektiva aktiva participo	abdikinta	abdikanta	abdikonta
Adjektiva pasiva participo	abdikita	abdikata	abdikota
Substantiva aktiva participo	abdikinto	abdikanto	abdikonto
Substantiva pasiva participo	abdikito	abdikato	abdikoto
Adverba aktiva participo	abdikinte	abdikante	abdikonte
Adverba pasiva participo	abdikite	abdikate	abdikote
Moduso
Infinitivo	abdiki
Volativo	abdiku
Kondicionalo	abdikus

Vorterseparo

abdik + i.

Deveno

El la latina abdicare.

 Verbo transitiva

1. eksiĝi.
2. rezigni pri io.
3. (arkaismo) demisii.

Signifoj

1. Formale demeti ĉiujn rajtojn pri reĝeco, imperiestreco ks:

   La imperiestro abdikigis la imperiestran edzinon kaj anstataŭigis ŝin per alia.

2. Memvole forlasi altan oficon aŭ rangon:

   Li abdikis la prezidantecon pro la skandalo.

   Tio kaŭzis la abdikon de diktatoro.

Tradukoj

   

angla: abdicate (en) franca: abdiquer (fr) germana: abdanken (de) hispana: abdicar (es)

itala: abdicare (it) nederlanda: abdiceren (nl) pola: abdykować (pl) portugala: abdicar (pt) rumana: abdica

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „abdiki“.

Fontoj kaj citaĵoj

Specialaj ligiloj

  abdiki, en ReVo