rebuke

angla

 Substantivo

Angla substantivo English noun
Singularo	Pluralo
rebuke	rebukes

Signifoj

1. riproĉo; admono

Ekzemploj

1. [Marcus Zamenhof] taught the virtues of industry, obedience and punctuality by rebuke and chastisement.

Tradukoj

Por [1] vidu tradukojn sub riproĉo 

 Verbo

Tempo	Persono	Vortformo
Simple present	I, you, they	rebuke
	he, she, it	rebukes
Simple past		rebuked
Present participle		rebuking
Past participle		rebuked

Silabseparo

re·buke

Prononco

Sono :

(

lingvo -en-, dialekto -US-

)

(dosiero)

Signifoj

1. riproĉi; admoni

Referencoj kaj literaturo

• O'Connor, J. C. kaj Hayes, C. F. English-Esperanto Dictionary. Londono: Review of Reviews, 1906. (gutenberg.org/ebooks/16967)

Fontoj kaj citaĵoj