kluĉi

Esperanto[redakti]

Tenso	Estinteco	Estanteco	Estonteco
Indikativo	kluĉis	kluĉas	kluĉos
Adjektiva aktiva participo	kluĉinta	kluĉanta	kluĉonta
Adjektiva pasiva participo	kluĉita	kluĉata	kluĉota
Substantiva aktiva participo	kluĉinto	kluĉanto	kluĉonto
Substantiva pasiva participo	kluĉito	kluĉato	kluĉoto
Adverba aktiva participo	kluĉinte	kluĉante	kluĉonte
Adverba pasiva participo	kluĉite	kluĉate	kluĉote
Moduso
Infinitivo	kluĉi
Volativo	kluĉu
Kondicionalo	kluĉus

kluĉ + i ( eo , VE )

Deveno

el la angla vorto " clutch " ^→ en (kun rilata sed ne sama signifo)

(transitiva) kompletigi mekanikan konekton ebligante ke povumo povas transiri de motoro kiu produktas ĝin al parto de maŝino aŭ veturilo kiu konsumas ĝin
Parencaĵoj: kluĉilo

Vidu ankaŭ: kupli, konekti, ligi

Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj

(neniuj)

Referencoj kaj literaturo

kluĉi
Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "kluĉi".
La Simpla Vortaro, „kluĉi“.
Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „kluĉi“.
Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "kluĉi"