kluĉi

Esperanto

 Verbo, (transitiva)

Tenso	Pasinteco	Nuneco	Estonteco
Indikativo	kluĉis	kluĉas	kluĉos
Adjektiva aktiva participo	kluĉinta	kluĉanta	kluĉonta
Adjektiva pasiva participo	kluĉita	kluĉata	kluĉota
Substantiva aktiva participo	kluĉinto	kluĉanto	kluĉonto
Substantiva pasiva participo	kluĉito	kluĉato	kluĉoto
Adverba aktiva participo	kluĉinte	kluĉante	kluĉonte
Adverba pasiva participo	kluĉite	kluĉate	kluĉote
Infinitivo	kluĉi
Imperativo	kluĉu
Kondicionalo	kluĉus

Vorterseparo

kluĉ/i

Signifoj

[1] Kunigi per iu mekanismo la motoron de maŝino k la organojn, kiujn ĝi devas movi: kluĉopedalo, kluĉorisorto, kluĉostango.

Ekzemploj

[1]

Samsencaĵoj

[1]

Parencaĵoj

[1] ☞ kupli.

Frazaĵoj

[1]

Derivaĵoj

kluĉado. Ago kluĉi.

kluĉilo. Mekanismo servanta por kluĉi: la kluĉiloj de la aŭtoj estas aŭ konusaj aŭ unudiskaj aŭ plurdiskaj; en aliaj maŝinoj ili povas esti mufaj aŭ dentaj.

malkluĉi. Apartigi la motoron disde la mov-organoj.

trakluĉi. Sinsekve kluĉi: trakluĉi la rapidumojn de aŭto.

Tradukoj

   

germana: [1] kuppeln → de angla: [1] franca: [1] hispana: [1] conectar → es, embragar

itala: [1] portugala: [1] rusa: [1] сцеплять → ru sveda: [1]

Referencoj kaj literaturo

• Vikipedio enhavas artikolon pri: Kluĉi
•  kluĉi
• Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto, 2005 „kluĉi“.
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, „kluĉi“.
• La Simpla Vortaro, „kluĉi“

Fontoj kaj citaĵoj