inkao

Esperanto

Substantivo

 inka + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	inkao	inkaoj
Akuzativo	inkaon	inkaojn

laŭraporta simbolo de inkaoj	iama amplekso de la imperio de inkaoj

Deveno

el la angla vorto " Inca " ^→ en, siavice el la keĉua vorto " Inka " ^→ qu

Signifoj

1. (historio) civitano de iama imperio en antaŭkolumba Sudameriko

Tradukoj

 unu el la grandaj religioj  

angla: Inca → en

indonezia: Inka → id

Referencoj kaj literaturo

• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "inkao".