ŝtelo
Esperanto[redakti]
Substantivo[redakti]
ŝtel + o ( eo , SB )
| Kazo | Ununombro | Plurnombro |
|---|---|---|
| Nominativo | ŝtelo | ŝteloj |
| Akuzativo | ŝtelon | ŝtelojn |
 |
| ŝtelo |
 | Deveno |
- el la angla vorto " steal " → en (= ŝteli) aŭ la germana vorto " stehlen " → de (= ŝteli), siavice el ĝermana/teŭtona pralingvo *stelaną, komparu kun okcidenta frisa stelle, nederlanda stelen, dana stjæle, sveda stjäla, norvega stjele
 | Prononco |
Signifoj
[redakti]
- (krimo) kontraŭleĝa forpreno de posedaĵo de alia persono aŭ organizaĵo aŭ eĉ ŝtato
- Kunmetaĵoj: ŝtelisto
Tradukoj
[redakti]
 | Vortfaradoj kaj vortgrupigadoj |
 | Referencoj kaj literaturo |
