mono

mono (evidente nevalida lingvokodo)

 Substantivo

mono

Prononco

Sono :

(

lingvo -eo-

)

(dosiero)

IFA:  ['mono] 

Vorterseparo

mon' + o

Signifoj

1. Pagilo laŭleĝe fabrikita kaj konsistanta el stampita metaldisketo aŭ surpresita paperfolio kun difinita valoro por servi kiel aĉetrimedo.

Deveno

[1]

[1]

[1]

[1]

[1]

Ekzemploj

1. Pli bona homo sen mono, ol mono sen homo.

[1]

[1]

Derivaĵoj

[1]

Tradukoj

• Ŝablono:en: [1] money ^→ en
• Ŝablono:fr: [1] argent ^→ fr

• hispana: dinero ^→ es
• portugala: [1] dinheiro ^→ pt
• sveda: pengar ^→ sv

Referencoj kaj literaturo

• Ŝablono:Ref-AdE
• Ŝablono:Ref-ReVo
• Ŝablono:Ref-PIV
• Ŝablono:Ref-Tatoeba
• Ŝablono:Ref-Simpla Vortaro

Fontoj kaj citaĵoj