ŝlemilo

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	ŝlemilo	ŝlemiloj
Akuzativo	ŝlemilon	ŝlemilojn

Deveno

“Nomo de homo en la Biblio, Ŝelumiel (Nombroj, 1, 6), kiu laŭ la Talmudo suferis malfeliĉan morton. Post la apero de Adalbert von Chamisso, La mirinda historio de Petro Schlemihl (1814), la vorto fariĝis precipe jida samsencaĵo por malbonŝanca, stumbla fuŝulo: שלימיל‎, YIVO ŝlimil. Ĝi nun pasis en aliajn lingvojn, i.a. la anglan.”

Vorterseparo

ŝlemil/o

Signifoj

[1] Homo sen sprito kaj ruzo, kiu pacience suferas sian misfortunon.

Ekzemploj

[1] Li estis sciencula ŝlemilo, sed malgraŭ tiaj ecoj transvivis la hitlerismon.

[1] Ŝlemiloj ridas tra la nokto.

Samsencaĵoj

[1] malbonŝanculo

Tradukoj

   

angla: [1] schlemiel → en, shlemiel → en franca: [1] malheureux → fr vira germana: [1] Pechvogel → de, Schlemihl → de

nederlanda: [1] schlemiel → nl

Referencoj kaj literaturo

•  ŝlemilo
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "ŝlemilo".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "ŝlemilo"
• La Simpla Vortaro, „ŝlemilo“.

Fontoj kaj citaĵoj