onomatopeo

Por pliaj informoj pri la temo rigardu la aldonan paĝon Onomatopeoj.

Esperanto

 Substantivo

 onomatope + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	onomatopeo	onomatopeoj
Akuzativo	onomatopeon	onomatopeojn

onomatopeo

Deveno

el la greka antikva vorto " ὀνοματοποιία " onomatopoiía, siavice el " ὄνομα " onoma (= nomo) kaj " ποιέω " poiéo (= fari)

Signifoj

1. (lingvoscienco) vorto kiu imitas bruon aŭ bestan blekon; subspeco de interjekcio

   Sinonimoj: sonimito

   Vidu ankaŭ: sonbildigo (pli ĝenerala termo)

Tradukoj

   

angla: onomatopoeia → en germana: Onomatopöie → de

indonezia: onomatope → id rusa: ономатопея → ru ina, звукоподражание → ru neŭtra sveda: onomatopoetiskt ord → sv neŭtra

Referencoj kaj literaturo

•  onomatopeo
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „onomatopeo“.