mizantropo
Esperanto[redakti]
Deveno |
El la antikva greka μισάνθρωπος (misanthrōpos), de μισέω (miseō, "Mi malamas") + ἄνθρωπος (anthrōpos, "homo").
Substantivo[redakti]
Kazo | Ununombro | Plurnombro |
---|---|---|
Nominativo | mizantropo | mizantropoj |
Akuzativo | mizantropon | mizantropojn |
- iu, kiu malamas aŭ ne ŝatas homojn aŭ la homaron mem.
Samsencaĵoj |
Kontraŭvortoj |
Vidu ankaŭ |
Tradukoj
[redakti]
|
Referencoj kaj literaturo |
- Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „mizantropo“.
Fontoj kaj citaĵoj |