kontrasto

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	kontrasto	kontrastoj
Akuzativo	kontraston	kontrastojn

1. Malsameco de du objektoj aŭ ideoj, kiuj reciproke pli klare distingiĝas pro la apudmetiĝo mem.

   Oni povas facile rimarki kontraston de la ombro kaj de la lumo.

   Suspekton vekis belega ringo, kontrastanta kun la tuta mizera eksteraĵo.

   Viro estas homo, rigardata en la matura aĝo kontraste kun la infano.

   Blankaj tukoj forte kontrastis kun la grizaj muroj de la domo.

   Oni kontrastigas tragedion al la komedio.

Tradukoj

   

angla: contrast → en franca: contraste → fr germana: Gegensatz → de, Kontrast → de vira

pola: kontrast → pl rumana: contrast → ro rusa: контраст → ru

Referencoj kaj literaturo

• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „kontrasto“.

Referencoj kaj literaturo

• kontrast
•  kontrasto