konkludi
Esperanto[redakti]
Verbo[redakti]
| Tenso | Estinteco | Estanteco | Estonteco |
|---|---|---|---|
| Indikativo | konkludis | konkludas | konkludos |
| Adjektiva aktiva participo | konkludinta | konkludanta | konkludonta |
| Adjektiva pasiva participo | konkludita | konkludata | konkludota |
| Substantiva aktiva participo | konkludinto | konkludanto | konkludonto |
| Substantiva pasiva participo | konkludito | konkludato | konkludoto |
| Adverba aktiva participo | konkludinte | konkludante | konkludonte |
| Adverba pasiva participo | konkludite | konkludate | konkludote |
| Moduso | |||
| Infinitivo | konkludi | ||
| Volativo | konkludu | ||
| Kondicionalo | konkludus | ||
- Tiri per rezono logikajn sekvojn el argumentoj, principoj aŭ faktoj.
- El nia parolo mi povas konkludi, ke ni ne povos kunlabori.
- Mi faris la konkludon, ke ŝi ne volas vidi min.
- Via konkludo estas tute erara.
- Kaj konklude ŝi diris: "Ni devas informi aliajn pri la aperintaj problemoj."
- Liaj argumentoj ne estis konkludigaj (ebligantaj konkludon).
- Formale finaranĝi.
- La ŝtatoj konkludis pacon.
Tradukoj
[redakti]
|
 | Referencoj kaj literaturo |
